Welcome To Naruto Rpg

Sasek

Jest to częściowo pustynny, częściowo zalesiony krajobraz. Lasy krajów ognia powoli przechodzą w stan sawanny (porośnięty trawą i rzadko rosnącymi drzewami) po czym kończy się pustynią...

Tak wygląda większa część opisanego miejsca

[link widoczny dla zalogowanych]

Rika

Rika biegła, kierując się w stronę granicy. *Mam nadzieje że natkne się na Kikuchiego... O czym ja myśle! Jestem Uchiha nie potrzebna mi jego pomoc!* Pomyślała i przyspieszyła, rozglądając się uwarznie, czy aby, ktoś za nią nie idzie.

Sasek

Lasy Konohy

Po paru godzinach intensywnego biegu Kikuchi zatrzymał się pod jednym z drzew. Las się skończył. Przed nim po horyzont rozciągał się nowy krajobraz.

-Nigdy tu nie byłem - powiedział... Jak tu ... pusto ...

Kikuchi rozejrzał się dookoła. Podszedł do jednego drzewa i rzucił pod niego plecak.

-Dobra, nie wydaje mi się żeby ktoś mnie tak daleko śledził. Czas coś zjeść.

Chłopak wyjoł sporą ilość jedzenia i zaczoł konsumować posiłek...

Rika

Rika biegnąc, dostrzegła znajoma sylwetke siedzącą przy drzewie. Przyspieszyla jeszcze bardziej. Po dwuch minutach, kryjąc się jak najlepiej mogla podeszła blirzej, kiedy zobaczyła kolege z drózyny odetchneła z ulgą. Zgrabnie wskoczyła na drzewo pod którym siedział chłopak i usiadła nad nim przyklądając się mu z zaciekawieniem.

- Smacznego...

Powiedziała z rozbawieniem, obserwując go.

Sasek

Kikuchi zaskoczony widokiem Riki wypluł to co miał aktualnie w ustach na swoją koleżanke... Jednakże nie przykładał to tego uwagi... Z oczami w 5 złotych wpatrywał się na nią... Po chwili przerwy wybąkał:

-Co... co ty tu robisz do cholery??

Rika

Rika wyjeła z kieszeni płaszcza husteczke i zaczeła sie wycierać.
- Mi też ciebie miło widzieć... Co ja tu robie? To chyba oczywiste... Grzyby zbieram!
Warkneła ironicznie i zeskoczyła z drzewa przed kolegą, patrzac na niego zwyczajnym chłodnym tonem.
- Ide z tobą... I uprzedzając twój monolog, o tym że powinnam wracać do wioski... powiem że się mnie nie pozbędziesz...
Powiedziała przystawiając palec do czoła Hyugi.

Sasek

Kikuchi który właśnie miał powiedzieć żeby wracała do wioski zaniemówił... *Skąd wiedziała co chce powiedzieć * - pomyślał

Chłopak kończył to co sobie przygotował do jedzenia nic nie mówiąc do towarzyszki...

Zignorowana dziewczyna zmęczona porogodzinnym biegiem doznała burczenia w brzuchu. W końcu nie jadła nic od obiadu a za niecałą godzine nastanie ranek następnego dnia... Jedzenie w jej plecaku domagało się zjedzenia.

Rika

Rika bezsłowa usiadła opierając sie o pień drzewa i wyciągneła z plecaka troche porzywienia. Ciewszyła się że przynajmniej narazie chłopak oszczędził jej bezsensownej gadanini. Zaczeła sie porzywiać nie patrząc na Hyuuge.

Sasek

Gdy dziewczyna byla w połowie swojego zaplanowanego posiłku, Kikuchi gwałtownie wstał, rzucił wszytko co miał pod ręką do plecaka po czym zażucił go nad ramie i szybko wybiegł z lasu wbiegając na sawanne...

-Skoro sama nie chcesz wrócić to działaj na własną ręke. moja misja jest zbyt iebezpieczna dla Ciebie... Zresztą nie chce patrzeć jak giną moi najbliżsi.. - Wykrzyczał chłopak po czym oddalił się od dziewczny na znaczną odległość...

Rika której jedzenie zamarło w przełyku mogła przysiądz że po ostatnim wypowiedzianym zdaniu dało się dosłyszeć ciche "znowu" ...

Rika

Rika patrzyła przez chwile w miejsce gdzie stał przed chwilą Kikuchi. Po chwili przełkneła ostatni kęs, wrzuciła wszystko do plecaka, zarzuciła go na ramię i ruszyła za chłopakiem.

- Kikuchi przestań traktować mnie jak gówniare!

Krzykneła kiedy była gdzieś dwa metry od niego. Przez chwile milczała, wpatrzona w plecy Hyuugi.

- Kikuchi w lesie powiedziałeś że jest ci przkro że nie czuje się na siłach ci pomuc... Teraz już wiem że tak nie jest... Pozwul sobie pomuc! Nie zapominaj że Saton był takrze moim przyjacielem!

Powiedziała cały czas biegnąc za chłopakiem. Przez chwile się wahała, przypominając sobie co chłopak powiedział w lesie, po chwili dodała tak cicho że chłopak ledwo ją usłyszał, ale jednak.

- Mogła bym bezczynnie na CIEBIE czekać w wiosce... ale puźniej pluła bym sobie w twarz że byłam takim tchurzem i pozwoliłam ci odejść!

Akcent wyraźnie padł na jedno słowo...