Welcome To Naruto Rpg

Sasek

-Taak, to bardzo dziwne. Suna-gakure znane jest z dobrych zabezpieczeń... Zresztą Saton się przekonał o tym na własnej skórze...

Kikuchi zwiesił smętnie głowe...

Rika natomiast zauważyła coś niepokojącego... Przed nimi, na tle nocy kroczyła ciemna, zamaskowana postać... Jednkaże nie posuwała się w ich strone. Rika spostrzegła że osobnik ten podąża w tym samym kierunku co oni... Genini zbliżali się do niezidentyfikowanej postaci ...

Rika

Rika zmróżyła lekko oczy chcąc lepiej dojrzeć postać.

- No to jednak mamy towarzystwo...

Mrukneła pod nosem, na tyle głośno że Kikuchi mógł to usłyszeć. Dziewczyna rzuciła krótkie spojrzenie koledze i znów utkwiła spojrzenie w postaci.

Sasek

Kikuchi podniósł głowe. W tym samym momencie postać zaczeła piąć się w góre. Najwyrażniej wchodziła po zboczu jakiegoś pagórka...

-Hmmm ... - chłopak rozejrzał się byakuganem po okolicy.
-To nie może być patrol. Ten człowiek jest sam, nie towarzyszy mu żaden inny shinobi. A skoro jest sam to zaraz będzie miał towarzystwo...

Kikuchi przyspieszył bieg...

Rika

Rika uniosła prawą brew do góry.

- Kto by pomyślał że ty taki towarzyski jesteś...

Mrukneła ale nie była pewna czy człopak to usłyszał, wzruszyła ramionami i także przyspieszyła lecz trzymała sie trochę z tyłu. Miała jakieś dziwne przeczucia, co do samotnego podróżnika.

Sasek

Geninowie biegli przez krótką chwile w strone wędrowca... Kiedy do niego dobiegali, tajemniczy wędrowiec odwrócił się a kaptur opadł mu z głowy...

Przed sobą ujrzeli wycieńczonego i ciężko poranionego shinobi... Na jego czole widniała opaska wioski liścia...

Nieznajomemu zeszkliły się oczy na ich widok po czym bez zmysłów upadł na ziemie.

Rika

Rika znieruchomiała na sekunde po czym nie wachając się podbiegła do nieznajomego i uklękła przy nim delikatnie obracając go na plecy.
- Trzeba mu pomuc!

Sasek

Kikuchi podbiegł również do poranionego człowieka. Objoł go mocno, poczym zarzucił go sobie na plecy i rzekł.

-Musimy go stąd zabrać. Człowiek w tym stanie nie przeżyje długo na pustyni. Wrócimy do granicy łączącej kraj ognia z tym. Tam zadecydujemy co dalej!

Kikuchi ruszył pół marszem, pół biegiem w strone z ktorej przyszli.

Rika

- Dobra...

Kiwneła lekko głowa i ruszyła obok niego przyglądając się poranionemu
mężczyznie.

- Jestem ciekawa co mu się stało... I dlaczego skoro jest w takim stanie nie szedł w stronę wioski a w drugą strone...

Powiedziała lekko marszcząc brwi.

Sasek

-Sądząc po ranach jakie naznaczają jego ciało i krwi jakiej przez nie upuścił, mógł znajdować się w stanie w którym niemógł prawidłowo odnaleźć kierunku do wioski.

Nieznajomy shinobi zaczoł mówić przez sen. Jednkaże ani Kikuchi, ani Rika niepotrafili zdefiniować o czym mówi shinobi.

Godzinę później dotarli do skarpy. 10 metrow nad nimi rozpoczynał się las należący do kraju ognia. Kikuchi napreżył mięśnie po czym odbijając się kolejno od półek skalnych wznoszących się na różnych wysokościach, wylądował na ściółce leśnej kładąc rannego koło siebie. Z plecaka wyjoł apteczke i zaczoł mu opatrywać rany. Gdy Rika do niego dołączyła, rzekł.

-W tych warunkach niewytrzyma nawet dnia.- Chłopak przełknoł ślinę po czym spojrzał na Rikę. - Co robimy?

Rika

Oharu przez chwilę nic nie mówiła patrząc to na mężczyne to na Kukichiego.

- Ehhhh... Jak ja nie nawidźe takich sytułacji...

Mrukneła i ukucła teraz skupiając wzrok na Hyuudze.

- Wracajmy do wioski... Nie możemy zostawić go na śmierć...