Welcome To Naruto Rpg

Sasek

Jest dość duży budynek. Cały przeznaczony jest dla klanu Nara. Znajduje się on niemalże w środku wioski. Głowa rodu tego klany - Serafin Nara, jest głównym strategiem Konohy.

Saton

Akademia Shinobi

Saton wszedł do domu, gdzie zobaczył swojego dziadka leżącego na łóżku. Myśląc że śpi poszedł do swojego pokoju, gdzie odrazu położył się na łóżku. Więc od dzisiaj jestem prawdziwym ninją, mam nadzieje że nie sprawi mi to zbyt wielu problemów, a urozmaici nudne życie. Ciekawe kiedy zobacze rodziców, jeszcze nie wiedzą że zostałem geninem. Saton tak się nudził że postanowił się przejść, dlatego udał się na:

Ulice Konohy

Saton

Ulice Konohy

Saton wszedł do domu jakby nigdy nic się nie stało, i tuż przy drzwiach ujrzał dziadka, który zaczął się wypytywać gdzie Saton się podziewał tak długo. Dziadku, jestem zmęczony pozwól że opowiem ci wszytsko jutro, jak widzisz jestem cały i zdrowy, więc niczym się nie martw. A teraz pozwolisz że położe się już spać. Powiedział, po czym ruszył do swojego pokoju, gdzie po założeniu pijamy, położył się i zasnął.

Saton

Saton się obudził, ale nie chciało mu się wstać z łóżka. Poleżał sobie troche, ale zgłodniał. Kurcze, wczoraj byłem tak zmęczony, że nie zdążyłem zjeść kolacji. pomyślał, po czym wstał, ubrał się i ruszydł do kuchni. Tam zrobił sobie śniadanie i usiadł przy stole. Gdy jadł do kuchni wszedł jego dziadek, który usiadł przy stole i poprosił o opowiedzenie czemu Saton wrócił tak późno ostatniej nocy. Chłopak opowiedział całą historie, zjadł śniadanie i pomyślał że powinien spotkać się z Riką, przed wieczornym spotkaniem. Dlatego wstał od stołu, przeprosił dziadka i wyszedł na:

Ulice Konohy

Saton

Góra z głowami Hokage

Saton wraz z Saturosem doszli pod sam budynek klanu Nara. Powiedziałem chyba wszystko co miałem powiedzieć. Mam nadzieje, że moje informacje przydadzą się senseiowi. A teraz sensei wybaczy, ale jestem śpiący. Do zobaczenia. Powiedział chłopak, po czym wszedł do budynku. Poszedł prosto do kuchni gdzie zjadł kolacje i opowiedział swojemu dziadkowi co go dzisiaj spotkało. Po kolacji poszedł do swojego pokoju, gdzie położył się na łóżku i myślał sobie o członkach drużyny oraz o swoim senseiu. Niedługo potem zasnął.

Sasek

Saton nagle się przebudził. Ze snu wyrwało go jakieś pare głosów wydzierających się na ulicy. Chłopak podszedł do okna a to co zobaczył zszkolowało go lekko. Pod oknami jego pokoju, na zewnątrz na ulicy stał Kikuchi wraz z Riki a na budynku na przeciwnko niego stało 3 typów. Byli zadaleko więc nie mógł dostrzec kim są tajemnicze postacie ale wydawało się ze nie są pozytywnie nastawione do jego przyjaciół.

Saton

Saton zaczął myśleć. Co oni robią tu o tej porze. Czyżby wplątali się w jakieś kłopoty. Jeśli tak to może być dobra sytuacja, żeby dowiedzieć się co nie co o mojej grupie. Najbardziej ciekawi mnie na co stać tego Hyuuge. Stąd jest słaby widok, lepiej wyjde przed dom. Chłopak się szybko ubrał po czym wyszeł po cichu przed dom, i schował się za jednym z drzew, aby przyjrzeć się sytuacji.

Ulice Konohy

Saton

Gdy słońce zaświeciło swoimi promieniami w oczy Satona, to chłopak się obudził. Dziś dzień nudy i czekania na jutro. Pomyślał, po czym wstał i poszedł do kuchni. Tam ku swojemu zaskoczeniu ujrzał swoich rodziców, którzy siedzieli przy stole i jakby nigdy nic powiedzieli Cześć synu. Saton strasznie się ucieszył gdyż nie widział ich od dość dawna. Kiedy wróciliście? zapytał, po czym stał czekając na odpowiedź.

Sasek

- Tej nocy powiedział ojciec który podszedł do syna i go uściskał.
Po chwili podeszła jego matka.

- Jesteśmy dumni że udało ci się zostać geninem. W nagrodę prosze, oto prezent dla ciebie który ci przywieźliśmy z wyprawy.

Rodzice wręczyli synowi długie wąskie pudełko. Było dosyć ciężkie.

- Od teraz jesteś shinobi więc koniec z walkami w akademii w ktorych mogłeś wynieść parę stłuczeń. Od teraz czeka cię walka na śmierć i życie. Dlatego postanowiliśmy dać ci coś co może pomóc ci w niejednej misji...
Saton rozpakował paczkę a w niej ujrzał

Katane :

[link widoczny dla zalogowanych]

Saton

Saton nie mógł uwierzyć własnym oczom. Spoglądał to na rodziców to na katane, aż w końcu wykrztusił Dziękuje, bardzo dziękuje. Chłopak rzucił się w ramiona matki. Po chwili się opanował wziął miecz i zawiesił sobie na plecach pochwe od miecza. Cieszył się, ale po chwili na jego twarzy pojawił się smutek. Prezent jest wspaniały, ale ja nie umiem posługiwać się bronią tego typu.